🙏 วัดชมภูเวก

อยู่มาก็พักหนึ่งแล้ว ผ่านหน้าวัดก็หลายครั้ง ไม่รู้เลยว่าเป็นวัดสร้างตั้งแต่สมัยต้นสมัยกรุงศรีอยุธยา ไปค้นข้อมูลวัดอื่น(หาที่ไหว้พระวัดไม่เคยไป) เจอวัดนี้เลยลองเข้าไปอ่านประวัติดู มีของดีอยู่ใกล้ๆไม่รู้ซะงั้น แต่รู้สึกป้ายหน้าวัดจะทำใหม่ สีสันสดใส เลยกระทรวงพาณิชย์ตรงสนามบินน้ำ เลยโค้งไปนิดเดียว  เข้าทางซอยนนทบุรี 33 ไปประมาณ 700 เมตร เดินทางค่อนข้างสะดวก ไม่เหมือนบางวัดที่อยู่เข้าไปค่อนข้างลึกหลายกิโลเลยจากเส้นถนนหลัก เห็นบอกว่ามีพระแม่ธรณีบีบมวยผมที่สวยที่สุดในประเทศไทย น่าจะองค์ที่อยู่ในอุโบสถกลาง(เขากำลังบูรณะอยู่) ในรูปด้านล่าง

ยังมีแบบจำลองพระเจดีย์มุเตา แบบมอญที่พม่าอีกด้วย ใครยังไม่สะดวกหรือยังไม่มีโอกาสไปพม่าก็มาดูความงดงามแแบบพุทธศิลป์ในการสร้างเจดีย์แบบมอญที่วัดนี้ก่อนก็ได้ ซึ่งจะมีความงดงามต่างจากเจดีย์แบบไทย 

นอกจากนี้ยังมีโบสถ์แบบมหาอุตม์อีกด้วย แค่มาแวะกราบพระที่วัดพร้อมทั้งดู 3 สิ่งนี้ก็คุ้มแล้ว โบสถ์นี้คาดว่าน่าจะเป็นของดั้งเดิม ตั้งแต่สร้างวัดมาในสมัยต้นอยุธยา มีโบสถ์ด้านหน้าและวิหารเล็กด้านหลัง หน้าบันลวดลายน่าจะเป็นแบบที่ดั้งเดิมและโบราณมากๆ ซึ่งไม่น่าจะมีในสมัยนี้แล้ว รูปจิตรกรรมฝาผนังลอกล่อนไปเป็นจำนวนมาก เนื่องจากผ่านมา 200-300+ปี แต่ก็ดูงมงามคลาสิกไปอีกแบบ (เดา) คาดว่าต่อไปเขาบูรณะอุโบสถกลางเสร็จแล้ว อนาคต(อาจจะหรือทางราชการจะอนุรักษ์ไว้ก็ไ่ม่แน่ใจ) น่าจะมีการบูรณะภาพจิตรกรรมฝาหนังแน่ๆ

***หมายเหตุ ก่อนหน้านี้เคยไปโบสถ์มหาอุตม์ที่วัดสิงห์ ตรงสามโคก ปทุมธานี บอกว่าเป็นโบสถ์มหาอุตม์ ใช้สำหรับฝึกวิชา รวมถึงใครโดนของคูณไสย มนต์ดำ มาสักการะหลวงพ่อจะช่วยขจัดปัดเป่าให้ (เครดิตอ.เรนนี่ช่องส่องผี 2024) เนื่องจากเป็นคนศึกษาโหราศาสตร์ รวมถึงไม่เคยนั่งสมาธิในโบสถ์มหาอุตม์ อยากลองนั่งสมาธิในโบสถ์แบบมหาอุตม์สักที น่าาจะช่วยส่งเสริมทางโหราศาสตร์ อุโบสถที่พระประธานพุทธสิริมาแสนประดิษฐานอยู่ ผมลองนั่งสมาธิที่นี่ดู(ผมชั่งใจอยู่นานว่าจะลงบันทึกดีไหม โปรดใช้วิจารญาณให้มากๆ ผมอาจจะอุปท่านไปเองก็ได้) นั่งมาไม่เคยเจอแบบนี้เลย ช่วงแรกที่หลับตาเห็นเป็นม่านพลังสีรุ้งหน้าพระประธาน ตรงฝ่าเท้าที่ขาซ้ายเหมือนมีอะไรไต่ยุบยิบตลอดเวลา แต่ไม่เจ็บไม่คัน พักใหญ่ก่อนออกจากสมาธิ ลำตัวช่วงบนจะนิ่ง แต่ลำตัวช่วงล่างเหมือนมีคนจับเขย่าโยกซ้ายขวาตลอดเวลาทั้งๆที่
นั่่งนิ่งๆ แต่สัมผัสได้ตลอดเวลาว่าขาที่ขัดสมาธิเลื่อนซ้ายขวาตลอดเวลา(คนปรกติโยกหรือเขย่าตัวจะโยกหรือเขย่าทั้งตัวถูกไหม ไม่มีใครรู้สึกนิ่งช่วงบนแล้ขยับเฉพาะช่วงล่าง) ถ้า่ผมไม่ได้อุปทานไปเอง แสดงว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ท่านแสดงให้เห็นว่าท่านมีฤทธิานุภาพมาก (วัดสิงห์เขาติดหนี้อยู่ประมาณ 2 ล้าน เราไปช่วยกันทำบุญตามกำลังศรัทธา คิดว่าไม่นานวัดก็น่าจะปลดหนี้ได้)   ตอนมาที่วัดชมภูเวกก็กะว่าจะลองนั่งสมาธิเหมือนกันแต่กางเกงขาค่อนข้างรัดทำให้นั่งไม่สะดวก🙏🙏🙏

🙏🙏🙏 วัดชลประทานรังสฤษดิ์(สักการะพระบรมสารีริกธาุต 6 ประเทศ)

ได้นั่งรถไฟฟ้าผ่าน เห็นความสวยงามทันสมัยของวัดชลประทานรังสฤษดิ์(พระอารามหลวง) 🙏🙏🙏 ไม่เคยไปไหว้พระวัดนี้เลย วันนี้ร้านหยุดไปซื้อยาหมาแล้วก็เลยถือโอกาสไปไหว้พระซะหน่อย (เคยถีบจักรยานผ่านหลายรอบสมัยยังทำงานบริษัทอยู่ แต่ส่วนใหญ่เป็นตอนเย็นมากๆหรือไม่ก็เป็นตอนค่ำแล้ว เข้าไปก็ไม่น่าจะสะดวกเท่าไหร่) ตอนแรกคิดว่าก็เหมือนไปไหว้พระธรรมดาที่ชอบไปนั่นแหละไม่ได้คิดอะไรมาก ก็น่าจะมีพระอุโบสถกลางแล้วก็มีพระประธานเข้าไหว้เหมือนปรกตินะแหละที่ไปยังวัดส่วนใหญ่  เข้าไปก็หาอุโบสถกลางไม่เจอ เลยเข้าไปถามเจ้าหน้าที่ที่อาคารปัญญานันทานุสรณ์เข้าไปถามฝั่งที่เป็นเหมือนห้องสมุดนั่นแหละอยู่ซ้ายมือในอาคาร  บอกว่าอุโบสถกลางคือโบสถ์ที่อยู่ด้านหน้านั่นแหละ แต่จะเปิดตอนพระทำวัดเท่านั้น นอกนั้นก็ปิดไม่ได้ให้คนเข้า  อีกห้องทางขวามือเหมือนห้องจำหน่ายอาหาร น้ำดื่ม รวมถึงสิ่งของเครื่องใช้ประจำวัน รวมถึงสิ่งที่จะใช้ถวายพระด้วย กะว่าไม่น่าจะมีอะไรแล้วจะไปเดินสำรวจรอบวัด ได้คุยกับเจ้าหน้าอีกคนตอนซื้อสาหร่ายอบงาบอกว่าไม่เคยมาวัดเห็นสวยดีเลยอยากมาไหว้พระสักหน่อย ท่านนี้ใจดีหน่อยบอกว่าขึ้นลิฟท์ด้านหลังไปชั้น 5 มีพระบรมสารีกธาตุให้สักการะ ชั้น 3 มีอะไรให้ไปแวะชมได้ จึงลองขึ้นไปชั้น 5 ตอนออกจากลิฟท์จำได้ที่โต๊ะหน้าลิฟท์ไม่มีเจ้าหน้าที่เฝ้า เป็นเหมือนอาคารสิ่งก่อสร้างอยู่ในลานตรงกลาง รอบอาคารเป็นที่โล่งแล้วด้านขอบถึงจะเป็นพื้นที่อาคารอีกทีหนึ่ง พอเข้าไปในอาคารพบกับองค์จำลองพระสถูปพุทธคยา แล้วมีพระบรมสาริกธาตุบรรจุอยู่ตรงกลาง ไม่ระบุชื่อประเทศแต่อนุมานได้เลยว่าอันนี้เป็นของอินเดียแน่นอน รู้สึกดีมาก+ประทับใจเล็กๆ ส่วนที่เหลือจะอยู่โดยรอบผนังบรรจุไว้ในรูปทรงเจดีย์เว้าเข้าไปแล้วมีช่องบรรจุอยู่ตรงกลาง จะมีตัวหนังสือระบุไว้ด้วยว่ามาจากวัดไหนประเทศอะไรได้แก่ พม่า อินโดนีเซีย จีน ธิเบต ศรีลังกา เพราะฉะนั้นใครที่ชอบสักการะบูชาสิ่งศักดิ์สิทธิ์ชั้นสูงถือว่ามาที่นี่สักการะกราบไหว้น่าจะได้บุญมาก เหมือนได้สักการะพระบรมสารีริกธาตุ 6 ประเทศในครั้งเดียว แต่เหมือนวัดจะไม่ค่อยประชาสัมพันธ์สักเท่าไหร่ เป็นสิ่งที่ค่อนข้างเป็นจุดเด่นเลยแหละ แต่ถ้ามาคิดในแง่เป็นองค์กรณ์ศาสนาก็คงจะดูไม่งามเท่าไหร่ถ้าจะประชาสัมพันธ์แบบนั้น   คราวนี้เลยลองนั่งสมาธิดู ปรากฏว่าแปลกมาก(ขอให้ใช้วิจารณาญาณในการอ่าน ไม่แน่ใจว่าเป็นอุปทาน หรือปัจจัตตังกันแน่) ตอนเริ่มหลับตาได้กลิ่นดอกมะลิมาแตะจมูก(ตอนถ่ายรูปไมได้กลิ่น)หอมมาก หอมแบบเหมือนหอมอบอวลไปทั้งห้อง เข้าใจว่าน่าจะเกิดจากดอกมะลิที่ประดับอยู่กับพระบรมสารีริกธาตุทั้งห้อง กลิ่นอบอวลอยู่ในปากตลอดเวลาที่นั่งสมาธินั้นนั่นแหละ (แปลกมากเพราะปรกติไปนั่งสมาธิกับพระประธานเคยเกิดลักษณะอื่นที่ไม่เหมือนแบบนี้ 2 ครั้ง คือ มันจะเหมือนมีเข็มเยอะมาก จิ้มที่สมองแต่ไม่เจ็บนะ ทำให้สติปัญญาคิดอะไรทะลุปรุโปร่ง ปรู๊ดปร๊าดไม่มีอะไรติดขัดเลย 1).2 ครั้งเกิดจากการไปนั่งสมาธิที่วัดพระผุด จังหวัดภูเก็ต(คนภูเก็ตรุ่นเก่าเขาเรียกวัดพระทอง)  2).วัดน้อยนอก จังหวัดนนทบุรี )จนออกสมาธินั่นแหละกลิ่นอวลของดอกมะลิในปากถึงหายไป หลังนั่งเสร็จก็ไปดูพระบรมสาริกธาตุแต่ละประเทศที่จัดวางไว้ตามผนัง กลับพบว่าดอกมะลิทั้งห้องเป็นของปลอมทั้งหมด มีอยู่แค่ช่อพวงมาลัยช่อเดียวที่ด้านหน้าพระบรมสารีริกธาตุองค์เดียวเท่านั้นแหละที่เป็นดอกไม้จริง เลยเกิดความฉงน+แปลกใจเล็กน้อย เห็นตรงวัดพระศรีมหาธาตุตรงบางเขนก็มีพระบรมสารีริกธาตุเห็นคนไปนั่งสมาธิที่นั่นเยอะเลย ที่นี่ก็เหมาะนะ นั่งสมาธิกับพระบรมสารีริกธาตุ 6 ประเทศเชียวนะ ไม่น่าพลาด 🙏🙏🙏☝☝☝ สักการะเสร็จเดินออกมาปรากฏว่าโต๊ะว่างหน้าลิฟท์มีคนนั่งจากเดิมที่ไม่มี ก็เข้าใจได้นะของสำคัญขนาดนี้ จะทำอะไรโดยปล่อยปละละเลยไม่มีคนเฝ้าได้ยังไง ทางวัดเขาก็ต้องรอบคอบเป็นธรรมดา

จากนั้นก็ลงลิฟท์มาที่ชั้น 3 เป็นห้องแสดงผลงานธรรมะของท่านปัญญานันทะและท่านพุทธทาสภิกขุที่ละสังขารไปแล้ว แต่หลักธรรมของท่านนั้นเป็นสัจธรรม ไม่ได้หายไปตามสังขารท่านด้วย

ออกจากอาคารก็ลองไปเดินดูรอบวัด มีป้ายที่เป็นธรรมมะจำนวนมาก วัดนี้มีศาลาสำหรับพิธีศพค่อนข้างมากและก็พบว่าเป็นที่นิยมมีคนมาใช้บริการกับทางวัดค่อนข้างเยอะ ก็เป็นพระอารามหลวงใครๆก็คงอยากมาใช้บริการสถานที่อันทรงเกียรติ์ ด้านหลังนอกจากจะมีส่วนที่เป็นกุฏิพระแล้ว ยังมีสวนปฏิบัติธรรมและมีต้นไม้ค่อนข้วงเยอะ รวมถึงมีธรรมะแทรกอยู่ทั้งสวนเลย ปลายสวนมีอาคารปฏิบัติธรรมดูศิลปะที่ประดับอาคารน่าจะเป็นแบบอินเดียแน่นอนไม่ใช่ไทย ถัดไปเหมือนจะเป็นสำนักงานนอะไรประมาณนี้ ยังมีการแยกประเภทในการบริการจัดการขยะอีกด้วย แต่คนน่าจะมาเยอะมากวันสำคัญทางพุทธศาสนาเพราะขนาดมีอาคารจดรถแยกต่างหากเลย สถานที่ต่างๆจัดผังและวางระบบค่อนข้างดี เทียบกับวัดอื่นที่เคยไปสักการะมานะ

วัดนี้มีแต่หลักธรรมะดีๆให้ความสว่างทางสติปัญญาทั้งวัด ไม่มีอะไรที่เป็นสายมูเลย แต่ก็เข้าใจได้นะ คนมีระดับและจริตต่างกัน ก็ต้องใช้กุศโลบายต่างกันในการดึงคนเข้าสู่ธรรมะซึ่งเหมาะกับจริตของแต่ละปัญเจกชน

😀😀🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏😀😀

พิพิธภัณฑ์ราชทัณฑ์

ตั้งแต่ย้ายมาอยู่นนทบุรี แวะผ่านไปผ่านมาหลายรอบแล้ว ว่าจะแวะสักที วันนี้ได้มีโอกาสอันดี ที่ร้านหยุดและไปธุระแถวท่าน้ำนนท์ ต้องผ่านพอดี เลยแวะเสียหน่อย จริงๆเมืองไทยมีพิพิทธภัณฑ์ดีๆสร้างไว้หลายที่มากมาย หลายที่ไม่ได้เสียค่าเข้าที่ีนี่ก็เช่นกัน  ไอ้ส่วนที่เสียค่าเข้าก็ไม่ได้มากมายอะไรถ้าเป็นคนไทย ไม่ใช่ชาวต่างประเทศ อันที่จริงพ่อแม่ท่ี่ลูกเริ่มเป็นวัยรุ่นหรือโรงเรียนที่เป็นระดับมัธยมเป็นต้นไปก็น่าจะพาเด็กที่เป็นวัยรุ่นมาดูบ้างก็ดีเปิดหูเปิดตา โลกมันไม่ได้มีแต่ด้านที่สวยงาม มันก็มีด้านทีไม่สวยงามและไม่น่าอภิรมย์ แต่เป็นความจริงที่ต้องรับรู้หรือเรียนรู้ จะได้เสริมภูมิคุ้มกัน ไม่มองโลกแบบสวยงานเกินไปและไม่มองโลกแบบโหดร้ายเกินไป พูดให้ง่ายก็จะได้มีภูมิต้านทานไว้บ้างนั่นเอง ก็ได้ความรู้ดี ถือว่าเป็นการเปิดหูเปิดตาและเรียนรู้ประวัติศาสตร์ในอีกแง่มุมหนึ่ง ซึ่งไม่ได้มีในตำราเรียน (รอเผื่อว่าวันหนึ่งจะมีพิพิธภัณฑ์ชำเราบุรุษบ้างจะเป็นยังไงน้า นึกภาพไม่ออกเลย) การดูโลกท่องโลกด้วย Google อย่างเดียวทำให้ขาดอรรถรสไปหลายอย่าง ไม่เหมือนการไปสัมผัสดูด้วยตัวเองนะสถานที่นั้นๆ กลิ่นอายเอง การเห็นจริงด้วยตัวแบบมี 3 มิติจากชีวิตจริง กับ 3 มิติจากจอแบนคนละความรู้สึกเลย ร้านค้า สถานที่รอบๆ ผู้คนหรือบรรยากาศโดยรอบ ไม่งั้นคนก็ไปเที่ยวทั่วโลกด้วย Google Earth หมดแล้วสิ จะบินไปต่างประเทศทำไมจริงแมะ!!!???😱😱😱 สมัยก่อนเห็นของที่นักโทษทำดูเชยๆและล้าสมัย สมัยนี้ไม่ใช่แล้วถือว่าพัฒนาดีขึ้นมาก(ส่วนนี้ไม่ได้ถ่ายมาแนะนำให้ไปดูเองที่ร้านขายของจากฝีมือผู้ต้องขัง) ร้านขายของที่ระลึกจะอยู่อีกอาคารหลังจากเยี่ยมชมพิพิธภัณฑ์เสร็จแล้ว ด้านบนของร้านค้าจะเป็นร้านขายอาหารและเครื่องดื่ม ระดับราคาก็ถือว่ากลางๆ ในภาพนี่เป็นบรรยากาศบางส่วนในพิพิธภัณฑ์ซึ่งแนบรูปมาให้ดู ยังไงก็แนะนำให้ลองแวะไปเยี่ยมชมดูเองดีกว่า ตอนแรกนึกว่าจะไม่มีคนเลย แต่จากเยี่ยมก็พอมีนะแต่ไม่เยอะแบบว่ามาเรื่อยๆมากกว่า อีกอย่างเจ้าของสถานที่ก็ไม่ได้ประชาสัมพันธ์อะไรสักเท่าไหร่ ถ้าจะไปเทียบกับลูฟว์คงลำบาก

ว่าด้วยเรื่องปลั๊กไฟ

👀 หายไปไม่ได้บันทึกไปพักใหญ่เลย นึกถึงเรื่องปลั๊กไฟขึ้นมาได้ ไอ้เรื่องแบบนี้ ไม่ควรเห็นแก่ของถูก น่ากลัวจะทำให้บ้านไฟไหม้ และเป็นคดีได้

ก็เคยใช้ปลั๊กจีนแบบไม่มียี่ห้อแต่สวย 💢😱😱😱  ใช้ไปแป๊บเดียว รูเสียบหลวมโคลกกลายเป็นไม่แน่น  เต้าเสียบละลาย (แสดงว่าพลาสติกที่ใช้คุณภาพน่าจะไม่ได้มาตรฐานและไม่เป็นวัสดุทนไฟ อันตรายมาก) ที่สำคัญดูแล้วแนวโน้มใช้แบบนี้ต่อไปบ้านอาจจะไฟไหม้ได้ อะไรสำคัญเรื่องความปลอดภัยของชีวิตกับต้องการคุณภาพสูงเลือกแบบมีมาตรฐานหรือคุณภาพจะดีกว่า ที่ใช้แล้วของคนไทย ใช้แล้วสบายใจมีคุณภาพ ที่ใช้มามีอยู่ 2 ยี่ห้อที่รู้สึกดีมากๆ อันแรกคือ Toshino ที่ชอบเพราะมันมีแบบ 6 ช่องที่ราคาค่อนข้างย่อมเยาว์ ยี่ห้ออื่นไม่ค่อยทำแบบ 6 ช่องแบบที่มีสวิตซ์ปิดเปิดทีละเต้าเสียบ มากสุดก็แค่ 5 ช่องเท่าที่เห็น อันนี้รับประกัน ไม่แน่ใจคิดว่าขั้นต่ำ 1 ปีแบบทั่วไป ขึ้นอยู่กับอาการเสียด้วย อีกยี่ห้อคือ Anitech จริงๆแล้วก่อนหน้านี้เลิกเล่นเกมส์ไปหลาย 10 ปีแล้ว ตอนนั้นมีปัญหาหัวใจแบบเซ็งๆนะเลยหาไรทำแก้เบื่อ ไม่ใช่คนกินเหล้า สูบบุหรี่แล้วไปนั่งฟูมฟาย แบบมิวสิควีดีโอเนาะ บ้าบอสิ้นดี ตอนแรกใช้จอยส์บังคับเกมส์ของ Microsoft ก่อน ราคาไม่เบา ต่อมาเห็นว่าลองใช้ Anitech ดูเพราะราคาย่อมเยาว์กว่า เมื่อใช้แล้วเปรียบเทียบกันพบว่า ปุ่มยางกดของจอยส์เกมส์ Anitech เสียช้ากว่า ปุ่มยวบช้ากว่านานมาก ตัวจอยส์ก็จับก็ง่ายกว่าเพราะฝรั่งมือใหญ่ คนเอเชียมือเล็กใช้ของ Anitech จับเหมาะมือมากว่า จึงเริ่มได้กลิ่นเรื่องคุณภาพที่ของดี ราคาย่อมเยาว์ แบบคุ้มค่าเงินที่จ่ายไปมากกว่า ต่อมาปลั๊๊กไฟสวยๆที่ซื้อมาจากเสือป่า ปัญหาเยอะมากเหมือนที่พิมพ์ไปด้านบน จึงเริ่มลองใช้ของ Anitech ก็ไม่ผิดหวัง คุณภาพก็เหมือนจอย์เกมส์นะแหละ เจ้าของเขาค่อนข้างรู้จัดคัดของมา คุณภาพดีในราคาไม่แพง เรื่องการรับประกันนี่ก็เป็นอีกเรื่องที่ปลั๊กพ่วงของ Anitech ของข้างดีนะ ลองทะเบียน(ย้ำ) รับประกัน 10 ปี ไม่ได้ลงทะเบียนรับประกัน 5 ปี ผมเคยไปเปลี่ยนเคลมมาแล้วนะเขาเปลี่ยนใหม่ให้จริง(ไม่เหมือนหลอดไฟ LED บางยี่ห้อ(L......N)พิมพ์หลาเลยรับประกัน 10 ปี โทรไปถาม ป๊าด เรารับประกัน 10 ปีกรณีไม่ได้แกะจากกล่อง ถ้าแกะมาใช้แล้ว รับประกัน 1 ปี (ก็เหมือนทั่วไปนะแหละ ใช้ทริคการค้าแบบเล็กๆเสียด้วย) ส่วนปลั๊กไฟพ่วงของยี่ห้อญี่ปุ่น ผมก็เชื่อในคุณภาพนะ แต่ราคาโดดเลย เทียบกับ 2 ยี่ห้อนี้

 💪😚😸

เป็นความท้าทายอีกครั้งหนึ่งที่แม่เขากลับไปฮ่องกงเรื่องเบี้ยยังชีพคนชรา ต้องอยู่ลำพังอีกรอบ รู้สึกดีด้วยซ้ำกว่าครั้งก่อนหน้านี้ที่ผ่านมา  ไม่ได้รู้สึกไม่ดี แต่ตอนนี้การหารายได้และการลงทุนแบบหืดจับน่าดูไม่รู้ว่าจะ fight  ได้นานแค่ไหน แต่ก็เต็มที่อะนะ สิ่งที่ทำอยู่ตอนนี้ทุกตัวไม่ได้ผลเลยแย่มาก ต้องพยายามหาลู่ทางใหม่ ยังคิดไม่ออก หาไม่เจอ แต่ก็พยายามคิดอยู่อะนะ คิดว่าน่าจะคิดออก คงยังไม่ถึงแบบที่สุดหรือเลวร้ายที่สุดคิดว่าในที่สุดน่าจะหาหนทางเจอ ทั้งๆที่ยังรู้สึกเหมือนมืดและมึนแปดด้าน แต่คิดว่าในที่สุดน่าจะมีแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์อยู่ คงจะไม่เลวร้ายถึงที่สุด ในที่สุดต้องค้นเจอหนทางอย่างแน่นอน👀👀👀💪💪💪☝☝☝😎

😙เหตุผลที่อยากทำบล็อก

จริงๆแล้วตั้งแต่เรียนจบใหม่(ก็หลายสิบปีแล้วอะนะ) อยากทำงานเกี่ยวกับหนังสือ สมัยนั้นยังไม่มีอินเตอร์เน็ตเลย จบมาประมาณ 2 ปีละมั้งถ้าจำไม่ผิดอินเตอร์เน็ตถึงจะเริ่มเข้ามาในไทย แต่ตอนนั้นทำงานเกี่ยวกับหนังสือ มันไม่สามารถเคลียร์หนี้สินให้ที่บ้านได้(ตรงนี้เป็นประเด็นสำคัญที่สุด) เคยสมัครเกี่ยวกับหนังสือไปหลายๆที่หลายๆบริษัท ก็ไม่มีที่ไหนรับเลย เคยมีเรียกไปสัมภาษณ์อยู่ที่หนึ่งมั้ง ตอนนั้นรู้สึกว่าจะอยู่ในเครือของทีวีพูล สมัยเรียนก็ไม่เคยแต่งบทความ หรือแต่งนิยายหรือส่งประกวดอะไรทำนองนี้เลย แต่เป็นคนชอบอ่านหนังสือมาก อ่านมากมายอ่านหลากหลาย แต่ไม่เคยลงหรือเขียนหรือแต่งเรียงความอะไรสักอย่าง อ่านเยอะและอ่านมากๆเลย แต่สังเกตุตัวเองตอนทำงาน ไม่ได้เป็นคนพูดเก่งหรือชอบพูดโดยนิสัย แต่เวลาพิมพ์หรือเขียนงานรู้สึกว่าการเรียบเรียง สำนวนภาษาและวิธีการจะทำได้ดีกว่าตอนพูดมากและทำได้เรื่อยๆ ไม่เห็นจะรู้สึกเบื่อ ส่วนหนึ่งน่าจะได้จากตอนเรียนมนุษย์ศาสตร์เอกอังกฤษ ต้องเขียนเรียงความหรือเขียนจดหมายต่างๆเป็นภาษาอังกฤษคงจะเป็นส่วนนี้ที่ได้ฝึกฝนมา มีส่วนช่วยในเรื่องนี้ ประกอบกับส่วนตัวเวลาทำงาน งานพบปะผู้คนทำได้ไม่ดีเลย แต่ทำงานเอกสารทำได้ดีมาก วันๆอยู่แต่หน้าคอมทำงานเอกสารไม่ต้องพูดคุยกับใครก็อยู่ได้นะ ไม่เห็นจะรู้สึกเดือดเนื้อร้อนใจหรือรู้สึกแย่อะไร เรื่อยๆสบายๆ ไม่ต้องวุ่นวายกับใคร   เวลาคุยกับเจ้านายเจอว๊ากทุกรอบประมาณว่าน่าจะพูดอะไรแล้วไม่ค่อยเข้าหูมั้ง แต่พอเขียนเป็นข้อความให้เจ้านาย ไม่เห็นมีปัญหาอะไรเลย  เข้าใจว่าจะค่อยๆสะสมมาเรื่อยๆ   จนก่อนโควิดออกจากงานด้วยว่าบริษัทจะทำให้ทำงานเกี่ยวกับสารเคมีอันตราย มีต้วเจ้าของบริษัทบอกไม่เป็นไร แต่ตัวเราได้กลิ่นไม่ดีตั้งแต่แรกแล้ว เวลาได้กลิ่นน้ำยายิงโลโก้บฟิล์มกรองแสง ไอ้สิ่งนี้ระยะยาวสูดดมต้องเป็นปัญหาแน่ เช็คกับเว็บกรมโรงงาน มีตั้งพิษเฉียบพลัน พิษเรื้อรังและพิษเฉียบพลัน+เรื้อรังผสมกัน ไอ้ตัวเราใกล้ชิดเจ้านายท่านนี้มานานพอจะรู้นิสัยเป็นยังไง อีกอย่างเมืองไทยกฏหมายและการบังคับใช้กฏหมายไม่เข้มแข็งและไม่เข้มงวด มีปัญหาจริงเจ็บป่วยเรื้อรัง พิสูจน์ฟ้องร้องได้ยากหรือรับผิดขอบก็รับผิดชอบไม่เกินขอบเขตที่กฏหมายกำหนดหรอก ไอ้เจ็บป่วยเรื้อรังถือว่าคนผุู้ซวยไปมันใช่ที่ไหนแบบนี้  ก็ดูอย่างเหมืองทองคำที่ถููกปิดไปซิ ชอบบ้านเขาได้รัับผลกระทบด้านสุขภาพไปหมดแล้ว กว่าจะฟ้องร้องเอาชนะจ่ายค่าเสียหาย ชาวบ้านเขาได้รับกระทบไปหมดแล้วเป็นปีๆ เอ้อ ประเทศกูเอง ออกจากบริษัทแล้วก็ดำเนินการขายอาหารของที่บ้านนั้นแหละทำไปเรื่อๆ แต่เนื่องด้วยว่าพ่อแม่เขาติดเงินญาติไว้ ก่อนหน้าขายบ้านหลังในเคลียร์คืนญาติเขาไปแล้วส่วนหนึ่ง ติดเขามา 20 กว่าปี  ยังมีส่วนที่เหลืออยู่เขาให้โอกาสขายที่ดินที่ภูเก็ตเคลียร์คืนให้เขาอีก 3 ปี ก็มันขายไม่ได้เสียที ครบ 3 ปีที่รับปากเขาไว้ที่ยังขายไม่ได้เสีย ก็เลยขายบ้านหลังนั้นแหละใน กทม ย้ายมาที่ไทรน้อย นนทบุรี ที่เดิมมันเป็นโรงเรียนก็พอขายได้เรื่อยๆแต่ไม่เยอะ ที่ใหม่มันเป็นในหมู่บ้านไม่ได้ติดถนนใหญ่ ก็ขายได้แค่ช่วยแรกๆเนื่องจากเขาชิม ประกอบกับยังอยู่ในช่วง คนละครึ่ง ของรัฐบาล หลัง 3 เดือนเงียบเลย จึงหันไปเน้นทางลงทุนแทน (รายได้หลักอีกทางนอกจากหน้าร้าน) ประกอบกับเวลาว่างเยอะนึกว่าจะทำอะไรดี หวนไปรำลึกถึงสมัยจบใหม่ๆอยากทำงานเกี่ยวกับหนังสือเพราะดูวีดีโอสอนสร้างเว็บ มีสอนทำฺ Blog ด้วย ก็ลองลงมือทำซะเลย อยากทำมานานแล้วทั้ง Blog และเว็บ ทำ Blog ก่อนเดี๋ยวจะตามไปทำเว็บงานเขียน เว็บขายของ แต่เป็นคนเขียน Code ไม่ได้ สมัยก่อนเลยรู้สึกว่ามันยาก สมัยนี้ง่ายกว่าเยอะ สมัยก่อนเอาแต่ศึกษาหาข้อมูลเงี้อง่าราคาแพง ลองเปลี่ยนเป็นเน้นลงมือทำให้มากขึ้นนะ  😆😇😉😊😀😁😂

🉑 ว่าด้วยเรื่องพลังพิเศษในวัยเยาว์ เข้าใจว่าจะมี 6 Sense ในระดับหนึ่ง

ตอนเด็กก็ไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไร แต่พลังจากความฝันที่จำได้แม่นเลยถึงทุกวันนี้มีอยู่ 2 เหตุการณ์ เห็นเคยมีผู้รู้เขาบอกว่ามันเป็นสัญญาเก่าติดตัวมาตั้งแต่อดีตชาติ

เหตุการณ์แรกเข้าใจว่ามันเป็นสัญชาตญาณเตือนภัยนั่นแหละ ตอนเด็กน่าจะไม่เกิด 5 ขวบเคยฝันว่ามีแมงป่องตัวใหญ่กว่าคนมาก กำลังคร่อมร่างจะเอาเข็มที่หางจะต่อยเข้ามาอยู่แล้วตกใจตื่นพอดี ตอนเช้าพ่อบอกว่าเมื่อคืนมีแมงป่องกำลังจะต่อยพ่อเขาตื่นเห็นพอดี จึงจับออกไปได้ นึกแปลกใจในใจเล็กน้อย เอ๋ นี่มันตรงกับที่ฝันเมื่อคืนพอดีนี่ แอบประหลาดใจแต่ไม่ได้เล่าให้ใครฟัง 

เหตุการณ์ที่สองฝันถึงอนาคตได้ เพิ่งรู้ว่าเขาเรียกเทพนิมิต รู้แต่ว่าสามารถฝันถึงอนาคตได้แต่ตื่นมา จะจำไม่ได้ ต้องไปถึงเหตุการณ์นั้นแหละถึงจะจำได้ว่าเคยฝันแบบนี้ พลังนี้มีในตอนเด็กนะ แต่พอเข้าวัยรุ่นแล้วรู้สึกว่าจะไม่ฝันแบบนี้อีกเลย ยกตัวอย่าง เคยฝันว่าเรียนกับครูสอนอยู่หน้าชั้นหน้ากระดานด้านซ้ายมือใข้ไม้ชีที่กระดานในโรงเรียนแห่งหนึงแต่ไม่รู้ว่าที่ไหน (สมัยนั้นยังเรียนอยู่บางคล้าอยู่เลย อยู่ชัั้นประถม) จนสอบเข้าเรียนโรงเรียนมัธยมศึกษาที่โรงเรียนสตรีวิทยา2 ที่กทมนี่แหละ และเมื่อได้เข้าเรียนในวิชาภาษาอังกฤษมันเป็นภาพแบบเดียวกับในฝันเลย ถึงได้รู้ว่าที่วันนั้นเป็นการเรียนในชั้นมัธยมศึกษาที่ที่ 1 วิชาภาษาอังกฤษ ของอาจารย์ผู้สอนคืออาจารย์นันทวัน จำได้ชัดเลยว่าหน้าตาท่านอาจารย์ในฝันกับคนที่สอนจริงคือคนเดียวกัน

โดยส่วนตัวเข้าใจว่า กทม มันเป็นเมืองหลวง มีกิเลสของผู้คนในชั้นบรรยากาศ ความสับสนวุ่นวาย แก่งแย่ง ช่วงชิงทุกอย่างหรือสิ่งยั่วยวนส่งเสริมให้เกิดกิเลสขึ้นได้ง่าย ซึ่งก็เป็นเช่นเดียวกับบรรยากาศเมืองของหลายๆประเทศ มันจะไม่ส่งเสริมหรือบ่มเพาะพลังลักษณะหรือประเภทนนี้ให้มีเกิดขึ้นหรือมีพัฒนการที่สูงขึ้นได้ กับคิดว่าสกัดกั้นเสียด้วย ดูจากบรรดาเกจิอาจารย์ท่านต่างๆ จะไม่ได้ถือกำเนิดมาจากแหล่งที่มีบรรยากาศลักษณะเช่นนี้ กลับไปปรากฏที่บริเวณที่มีบรรยากาศความเงียบสงบ อุดมไปด้วยธรรมชาติ สิงปรุงแต่งน้อย สิงส่งเสริมให้คนเกิดกิเลศน้อย ส่วนใหญ่จะเป็นบรรยากาศแบบต่างจังหวัดมากกว่า